نشست امنیتی مسکو با حضور نمایندگان بیش از 100 کشور، نمادی روشن از فروپاشی انحصار غرب بر امنیت جهانی و آغاز دوره‌ای نوین از همکاری‌های چندجانبه و واقع‌گرایانه برای مقابله با تهدیدهای نوظهور جهانی، از جمله تحریم‌های ظالمانه، تروریسم اقتصادی و بحران فلسطین است.

در سال دوم فعالیت، باید منتظر مجلسی بود که نهاد "سیاست‌گذارِ امید" باشد، نه فقط "گوینده امید". چنین چیزی در صورتی محقق می‌شود که آفت دل‌آزار افراطی‌گری در صحن پارلمان خنثی و مهار شود. اگر کسی ادعا کند که مهم‌ترین اولویت مجلس دوازدهم در سال دوم فعالیتش،‌ تقویت امید ملی از طریق تقویت کارآمدی و مهار افراطیون سیاسی‌کار است حرف گزافه‌ای نگفته است.

سخنان اخیر رئیس ستاد کل نیروهای مسلح مبنی بر لزوم شناخت "رگ خواب نسل جدید" توسط نیروهای انتظامی و ناکارآمدی برخوردهای سخت‌افزاری، می‌تواند نشانه‌ای از تغییر گفتمان امنیتی در میان مقامات عالیرتبه نظام باشد. سخنان سرلشکر باقری درباره لزوم شناخت دقیق‌تر نسل جدید و پرهیز از روش‌های قهری، انعکاسی از ضرورت تحول گفتمانی در عرصه امنیت اجتماعی است.

سفر شهباز شریف به ایران، نه سفری تشریفاتی یا نمادین، بلکه تلاشی برای احیای مسیرهای گفت‌وگو و توسعه چندلایه میان ایران و پاکستان است. درشرایطی که منطقه با شوک‌های امنیتی ، تهدیدهای تروریستی، بلاتکلیفی در افغانستان، رقابت‌های کریدوری، و شکاف‌های قومی و مذهبی دست‌به‌گریبان است،همکاری ایران و پاکستان می‌تواند ستون استوار برای ثبات باشد.

چارچوب هماهنگی شیعه با تکیه بر عملکرد موفق دولت السودانی در توسعه، خدمات عمومی و مبارزه با فساد، تصمیم دارد در انتخابات 2025 با تشکیل ائتلاف‌های متحد در نینوا، دیاله و صلاح‌الدین، رویکردی ملی‌گرایانه و کارآمد را جایگزین رقابت‌های سنتی طایفه‌ای کند.

تبلیغات پرزرق‌وبرق روش‌های لاغری مانند بالون معده و پیکرتراشی، اغلب تنها نتایج رؤیایی را نشان می‌دهند؛ اما از عوارض جدی، هزینه‌های پنهان و خطرات احتمالی سخنی به میان نمی‌آید. در این گزارش، به پشت‌پرده‌ ناگفته این روش‌ها پرداخته‌ایم.

جشنواره‌ای که روزگاری تبلور خلاقیت و آزادی بیان بود، حالا به ابزاری در خدمت سیاست‌های نفاق‌افکنانه پاریس بدل شده است. فرانسه با استفاده از بستر کن، نه حقیقت را گرامی می‌دارد و نه انسانیت را؛ بلکه نقاب می‌زند بر جنایاتی که خود مرتکب آن است.

امتناع آمریکا از ارائه طرح مکتوب در پنج دور مذاکرات با ایران، به‌وضوح بخشی از یک راهبرد پیچیده و حساب‌شده بر مبنای نظریه بازی‌هاست؛ جایی که واشنگتن با حفظ ابهام، بدون پذیرش مسئولیت، قواعد بازی را یک‌طرفه بازنویسی می‌کند و نتیجه را در هاله‌ای از عدم قطعیت نگه می‌دارد.

ایران در دهه‌های اخیر یکی از اصلی‌ترین مقاصد مهاجران و پناه‌جویان به‌ویژه از افغانستان، عراق و پاکستان بوده است؛ اما در سال‌های اخیر، خصوصا پس از سقوط دولت اشرف غنی و روی کار آمدن امارت طالبان، موج مهاجرت اتباع خارجی ـ به‌ویژه افغان‌ها ـ ابعاد تازه‌ای یافت که آن را به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های ملی تبدیل کرد.

نخل طلای کن به جعفر پناهی رسید؛ نه فقط به پاس هنر سینما، که شاید بیش از آن، به‌خاطر هم‌صدایی با سیاست‌های روز. گویی در کن، آن‌که تیغ نقدش متوجه ایران باشد، زودتر به شاخه زرین می‌رسد؛ حتی اگر سینما پشت صف بایستد.