در گرماگرم حضور رئیس جمهور ایران در سازمان ملل، بی‌بی‌سی فارسی برنامه‌ای تدارک دید و روانه آنتن کرد که مضمونش، شرح وضعیت تلخ و اسف‌بار مبتلایان به بیماری پروانه‌ای در ایران و سرگردانی و ناتوانی‌شان برای تهیه داروها و ملزومات پانسمان بود.

امکان ندارد در شهری مثل تهران نیم ساعت در پیاده‌رو قدم بزنید یا در خیابان سوار خودرویتان باشید و با یک حرکت خلاف موتورسیکلت سواران غافلگیر نشوید. از خلاف جهت حرکت کردن در اتوبان گرفته تا ویراژ دادن در پیاده‌رو. اما پشت این عجله و سرعت چیست؟

رویکرد خودکفایی در ذات خود از نوعی کمال زدگی و محال اندیشی رنج می‌برد و چون به عنصر مزیت و ضرورت مبادله با اقتصادهای مکمل توجه نمی کند، در درازمدت به وابستگی بیشتر به دلار سهمیه‌ای منجر می‌شود.

جوبایدن رئیس جمهور آمریکا از سال 2007 میلادی، زمانی که به عنوان سناتور ایالات دلاویر در کنگره مشغول فعالیت بود، طرح فدرالیزه کردن یا همان تجزیه عراق را بر اساس مولفه‌های مذهبی و قومیتی ارائه و بر اجرایی شدن آن تاکیدکرد.

«ایلاف ایرانی» ایده‌ای است که باید از آن به عنوان رونوشتی مدرن از «پیمان ایلاف» یاد کرد. این ابتکار، سال‌ها پیش از بعثت پیامبر اسلام (ص) قوم قریش را به یکی از محورهای بازرگانی حجاز تبدیل کرد که خیلی زود دامنه مراودات تجاری‌اش را به شام، عراق و یمن گستراند. این ابتکار به‌دلیل کارآیی اقتصادی‌اش خیلی زود عملیاتی شد و به مکه ارزش ژئواکونومیک بخشید و حال «ایلاف ایرانی» بر اساس این راهبرد و رهیافت، به دنبال ایجاد شبکه‌ای از مراودات و ارتباطات تجاری است.

چرا وقتی به یک محیط طبیعی، مثلاً جنگل، طبیعت، کنار رودخانه یا کوه می‌رویم، انبوهی از زباله بر جای می‌گذاریم؟

حفظ و استواری و خلوص "اَبَر زبان پارسی" در گرو آموزش‌های عالمانه‌ای است که برترین و خلاق‌ترین و مجرب‌ترین استادان زبان و ادبیات فارسی به‌ویژه در دانشگاه‌های مرجع و مادر عرضه می‌دارند.

دکتر حمیدرضا فرتوک‌‌‌‌زاده، اقتصاددان و استاد دانشگاه راه تبدیل‌ شدن ایران به یک بازیگر جدی اقتصادی را در نظم جدیدی می‌داند که نمونه تاریخی دارد. نظمی که به اعتقاد او می‌‌‌‌تواند راه برون‌‌‌‌رفت اقتصاد ایران از تله پیچیدگی مرکب و نظم آنگلوساکسونی باشد؛ یعنی «ایلاف» یا همان پیمان صلحی که پیش از بعثت پیامبر، میان قریش و سایر قبایل شبه‌‌‌‌جزیره عربستان منعقد شد و تجارت را جایگزین خصومت کرد.

با کشف میدان‌‌‌های نفتی در جنوب و جنوب غربی ایران، «آنگلوساکسون»‌‌‌ها یا همان انگلیسی‌ها با کیفی پر از دلار به ایران آمدند. استعمارگران جدید، در ازای نفت ایران دلار می‌‌‌دادند و بعد همان دلارها را از ایران می‌‌‌گرفتند و در ازایش مواد غذایی و کالاهای دیگر می‌‌‌دادند و هیچکس متوجه نشد که این ساختار، دو منبع تغذیه‌‌‌ ای مشخص دارد و «آنگلوساکسون»‌‌‌ها هر موقع که اراده کنند می‌‌‌توانند یک یا دو شیر را ببندند و شریان مالی و اقتصادی ایران را به احتضار بیاندازند.

برای نخستین ­بار رقابت­‌های فوتبالی پیش­رو در غرب آسیا، نگاه و تمرکز توامان محافل سیاسی و ورزشی را به خود جلب کرده است؛ زیرا از یک سو مستطیل سبز، نقطه تلاقی سیاست، فوتبال و البته تبلیغات برای سعودی‌هاست و از سوی دیگر نمایش برد دیپلماتیک و مانور عینی و ملموس تغییر روابط ایران و عربستان.