نورنیوز ـ گروه جامعه/ مصطفی داننده: دل خوش به آمدن تابستان بودیم تا گرمای هوا، گرونا را از پا دربیاورد اما گویا کرونا جان سخت‌تر از این حرف‌هاست که تاب گرما را نیاورد. سوری عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می‌گوید:« ویروس کرونا نسبت به تغییرات درجه حرارت چندان حساس نیست. تحقیقات نشان داده ویروس تا دمای ۶۰ درجه سانتی گراد نیز زنده می‌ماند، بنابراین نباید امیدوار بود که با پنج یا ۱۰ درجه گرم شدن هوا در وضعیت اپیدمی تغییر چندانی حاصل شود.»
به نظر می‌رسد تنها امید بشر برای نابودی کرونا، ساختن واکسن است. تا زمانی که واکسن از راه نرسد باید با کرونا سوخت و ساخت. ممکن است ساخت واکسن یک سال با بیشترطول بکشد، در این مدت انسان‌ها باید چه کنند؟ آیا می‌شود یک سال را در خانه ماند؟ آیا می‌شود زندگی را تعطیل کرد؟
به نظر می‌رسد باید به سمت هم زیستی مسالمت آمیز با کرونا برویم. باید بپذیریم که کرونا فعلا هست و ما باید با رفتارها بهداشتی راه نفود آن را به خانه‌ها و محل کارمان بگیریم.
باید به این نتیجه برسیم که دیگر کرونا بخشی از زندگی ماست و رسم و رسوم زندگی خود را دارد. مثلا در زمستان آدم‌ها لباس گرم می‌پوشند و یا درتابستان لباس‌های خُنک که بتوانند هوا را تحمل کنند.
در زمانه کرونا هم باید بپذیریم که وقتی از خانه خارج می‌شویم از ماسک و دستکش استفاده کنیم. باید قبول کنیم که فاصله اجتماعی را در برخورد با آدم‌ها رعایت کنیم.
رعایت نکردن سبک زندگی کرونایی، یعنی بدتر شدن وضعیت زندگی و بیمار شدن طیف وسیعی از مردم. کرونا نشان داده است که هیچ تعارفی با مردم ندارد. برای او پولدار و فقیر، جهان اولی و جهان سومی، سفید و سیاه ندارد، هر جامعه‌ای او را جدی نگیرد باید خود را آماده بحران‌های جدی در عرصه سلامت و اقتصاد کند.
آنهایی که می‌توانند در خانه بمانند، باید در خانه بمانند. آنهایی که از خانه خارج می‌شوند تا لقمه نانی به دست بیاورند باید پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنند.
در عصر کرونا ما هم وظیفه حفظ جان خود را داریم هم وظیفه مراقبت از سلامت دیگران. کرونا، ویروسی است که جمعیت را دوست دارد و از هر اجتماعی استقبال می‌کند.
در این دوران باید از تمام رفتارهای پرخطرمان بگذریم تا به سلامت جامعه خدشه وارد نشود. در عصر کرونا، بیشتر باید فردگرا باشیم و از تجمع جلو گیری کنیم. حتما با پایان کرونا به زندگی عادی باز خواهیم گشت اما تا آن زمان باید کرونایی زندگی کنیم.
عصرایران