نورنیوز- گروه جامعه: رشد آمار طلاق در کشورمان در طول سال‌های اخیر باعث شده تا سیاست‌گذاران حساسیت بیشتری به مساله بحران در خانواده ایرانی داشته باشند.
گرچه ایدۀ "پیشگیری بهتر از درمان" ، ایده‌ای منطقی و موجه در برابر یک اتفاق است ولی دلیل بر آن نیست که برنامه مدونی برای نحوۀ مواجهه با پیامدهای یک اتفاق نداشته باشیم.
آسیب‌های اجتماعی، دومینووار هر کدام بر دیگری تأثیرگذارند. تمرکز بر دنیای قبل از طلاق و غفلت از دنیای پس از آن، زمینۀ بروز آسیب‌های اجتماعی جدیدتری را فراهم می آورد که چه بسا پیامدهای آنها برای جامعه بیش از خودِ طلاق باشد.
به دنیای پس از طلاق می‌توان از جنبه های مالی، شغلی، اجتماعی، فرهنگی و روانی نگاه کرد. تجربۀ دنیای پس از طلاق برای زنان و مردان مشابه نیست. وجود فرصت‌های نابرابر اقتصادی و شغلی بین زنان و مردان، طرز تلقی‌های اجتماعی و فرهنگی ناخوشایند نسبت زنان پس از جدایی، از جمله مواردی است که در مجموع فشار روانی مضاعفی را بر زنان تحمیل می‌کند.
به نظر می‌رسد که ما برای "تحکیم یا تعالی خانواده" برنامه‌های مدوّن و بودجه‌های قابل توجّهی را تدارک دیده‌ایم ولی برای تحکیم و تعالی موقعیت یک زن یا مرد مطلّقه در جامعه "به عنوان یک انسان" و بازگرداندن آنان به وضعیت نرمال در جامعه هیچ برنامه‌ای نداریم.
با توجه به رشد فزاینده این پدیده، توجه به دنیای پس از طلاق و تهیه برنامه مدونی برای آن از هم اکنون اجتناب‌ناپذیر است. نهادهای اجتماعی باید به افراد کمک کنند تا در دنیای پس از طلاق صدمه کمتری بخورند. اگر اینگونه نشود جامعه ما در آینده‌ای نه چندان دور شاهد بحران های جدی خواهد بود.
نورنیوز