مواضع «آنتونیو گوترش» دبیر کل سازمان ملل متحد درباره غزه، امریکا، رژیم اسرائیل و متحدان غربی و عربی‌اش را حسابی غافلگیر کرد. خشم و نارضایتی رژیم صهیونیستی از سیاست‌مدار پرتغالی در رأس سازمان ملل به حدی بود که روزنامه «هارتص» نوشت:‌ « گوترش، مردی جدی و با صداقت است؛ پایبندی او به ارزش‌هایی مانند عدالت و برابری ستودنی است؛ او مردی باهوش و متعهد به صلح و رفاه بشریت است، اما باید بداند تا کنون هیچ جنگ و بحرانی با عصای جادویی دبیرکل سازمان ملل به پایان نرسیده است!»

کمیته استیناف روز گذشته حکم به بازگشت امتیازات پرسپولیس و سپاهان داد، اما با وجود تبرئه این دو باشگاه برخی از اتهامات، جریمه مالی همچنان به قوت خود باقی ماند. این عدد برای پرسپولیس 10 میلیارد تومان و برای سپاهان 40 میلیارد تومان بود تا به این ترتیب فدراسیون فوتبال از این ماجرا سود 50 میلیارد تومانی ببرد. «رادیونور» ضمن واکاوی حکم کمیته استیناف و واکنش باشگاه استقلال و پرسپولیس، به تبعات این رای می‌پردازد.

واپسین قسمت از مجموعه پادکست بازیها با عنوان «معمای فرار» به رواج اتاق‌های فرار و تأثیر آن روی ذهن و زندگی بازیکنان می‌پردازد. «اتاق‌های فرار» امروزه در اغلب کشورها با داستان‌های متفاوت، مردم زیادی را به خود جلب کرده و آنها را تشویق می‌کند برای 60 دقیقه از قالب همیشگی خود بیرون بیایند و در فضایی اسرارآمیز، هوش، مهارت و روحیه کارِ تیمی خویش را آزمون و البته تقویت کنند. امروز شماری از کشورها، اتاق‌های فراری ساخته‌اند که یکی از جاذبه‌های گردشگری و توریستی‌شان به شمار می‌آید.

یکی از سوالاتی که موقع ناراحتی، گریه، بی‌قراری یا استرس از هم می‌پرسیم این است که نکند به افسردگی مبتلا شده‌ایم؟! «رادیونور» در این پادکست به این سوال پاسخ می‌دهد که افسردگی چیست؟ چه نشانه‌هایی دارد؟ و چه کسی علائم افسردگی دارد، ولی افسرده نیست؟ در تهیه این پادکست از کتاب «غلبه بر افسردگی» نوشته پاول گیلبرت استفاده شده است.

بازی، زبانِ کودک است. کودک با بازی حرف می زند، یاد می گیرد و احساساتش را بروز می دهد. انتخاب اشیاء برای بازی یا چسبیدن به یک اسباب بازی خاص سرنخ هایی از دنیای درونی و پنهانی بچه هاست. فقط کافی است یک گوشه بایستید، بازی بچه ها را تماشا کنید و آینده‌شان را حدس بزنید!

در پادکست «معمای جغد قرمز» به تأثیر بازی‌هایی که خودکشی یا خودآزاری را ترویج می‌کنند، می‌پردازیم. بازی‌هایی که رشد و اپیدمی نگران‌کننده‌ای یافتند و این سوال را مطرح کردند که چرا بازیکنانی که این بازی مرگبار را شروع می‌کنند، در میانه راه بازی را رها نمی‌کنند؟

سال 2008 مقاله پر سروصدایی در «آتلانتیک» با عنوان «مُدی به نام بازی» منتشر شد که ادعا می‌کرد مردم هر روز بیشتر به بازی‌ها می‌پیوندند و می‌خواهند در جهانِ جعلیِ بازی، از بقیه آدم‌های کره‌زمین پیشی بگیرند و برنده شوند.