تمدن اسلامی در اوج شکوفایی اش، نه تنها به دگراندیشان و آزداندیشانی از جنس خیام تعرضی نمی کرد بلکه در عالی ترین مراکز علمی، منبر و موضعی در اختیارشان‌‌ می‌گذاشت تا آنچه را یافته و جسته اند در حلقه‌‌‌‌های دانشمندان مطرح و از آن دفاع کنند.

شادی جمعی و نشاط اجتماعی،‌ لازمه پویایی و انسجام ملی است. در چنین فضایی است که سرمایه اجتماعی تقویت و زمینه تحکیم امنیت ملی مهیا می‌شود. شادمانی با حفظ اصول اخلاقی، یک حق ملی است که همه شهروندان باید از آن بهره مند باشند. نظام‌‌های سیاسی هوشمند، نه تنها در مقام برخورد با شادمانی‌‌های عمومی برنمی‌آیند بلکه خود در بسط و ترویج برنامه‌‌‌هایی که نشاط اجتماعی می‌آفرینند پیشقدم می‌شوند.