اروپا در مواجهه با آمریکا و چین، سلسله‌ای از تحقیرهای زنجیره‌ای را تجربه می‌کند؛ از تمدید تعلیق تعرفه چین توسط واشنگتن تا حذف تحقیرآمیز از نشست آلاسکا. این وضعیت نشان‌دهنده وابستگی و تضعیف جایگاه راهبردی اتحادیه اروپا در نظام جهانی است.

وال استریت ژورنال نوشت: پس از بازگشت نفر دوم وزارت خارجه چین از یک سفر کاری خارج از کشور، وی توسط مقامات این کشور دستگیر شد.

قهرمانپور نوشت: «چه اتفاق مهمی رخ داده است که ایران حاضر به پذیرش مذاکرات مجدد شده است؟ در این مورد شاید بتوان به چانه‌زنی‌ها و گفت‌وگوهای دیپلماتیک بین ایران و چین در هفته‌های اخیر اشاره کرد. برخی دیپلمات‌ها و رسانه‌ها از گفت‌وگوهای فشرده بین ایران و چین برای افزایش حضور چین در این مذاکرات و احتمالا میانجی‌گری آن سخن گفته بودند.»

معاون وزیر خارجه تایوان با هشدار نسبت به تهدید نظامی چین تأکید کرد کشورش به تنهایی توان مقابله با حمله احتمالی پکن را ندارد و در صورت اشغال تایوان، نه‌تنها این جزیره بلکه اقتصاد جهانی به‌ویژه صنعت حیاتی تراشه‌ها با بحرانی جدی روبرو خواهد شد.

دولت چین به شدت نسبت به سیاست‌های حمایت‌گرایانه آمریکا اعتراض کرد و اعلام کرد که این سیاست‌ها به ضرر همه طرف‌ها خواهد بود، آن هم پس از آن که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، تعرفه‌های جدید و سنگینی را بر واردات کالا از 69 کشور اعمال کرد.

سازمان امنیت فضای سایبری چین اعلام کرد که نهادهای اطلاعاتی آمریکا با بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌های سامانه مایکروسافت، یک سال کنترل سایبری بر سرورهای یک شرکت مهم صنایع نظامی چین داشته‌اند. پکن این اقدام را افشاگری جدیدی از «ریاکاری سایبری» آمریکا دانست.

فارن پالیسی نوشت: حمله هوایی اسرائیل به ایران، بیش از آن‌که توانمندی‌های هسته‌ای و موشکی تهران را تضعیف کند، همه بازیگران منطقه را وادار کرد تا دست خود را رو کنند.

بارش‌های بی‌وقفه و سیل‌های ناگهانی، پکن را در وضعیت اضطراری قرار دادند. در پی این حادثه طبیعی، دست‌کم 30 نفر جان باختند و هزاران نفر از ساکنان مناطق سیل‌زده مجبور به ترک خانه‌های خود شدند.

روزنامه الاخبار چاپ لبنان نوشت با توجه به مشخص نبودن میزان احتمال بازگشت مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا در آینده نزدیک، به‌دلیل رویکرد فریبنده واشنگتن و با فشارهای تهاجمی اسرائیل علیه تهران، به‌نظر می‌رسد ایران بیش از پیش بر تقویت اتحادهای راهبردی خود با «محور شرق» که به‌طور عمده شامل چین و روسیه است، تأکید دارد.