جو بایدن در روز 37 ریاستش فرمان حمله در سوریه را صادر کرد.

سفارت آمریکا در بغداد با کمک و همراهی سه سفارت‌خانه انگلیس، سعودی و امارات تلاش ویژه‌ای برای احیای هسته‌های خفته حزب بعث و تروریست‌های تکفیری داشته تا با ترساندن مردم و جریان‌های سیاسی در عراق، به آنها بفهماند که حضور آنها شرط لازم بازگشت ثبات و آرامش است.

طرح موضوع «دیپلماسی واکسن» که معنی دقیق آن استفاده از ابزار دارو و سلامت مردم برای ایجاد فشار اجتماعی و امتیازگیری در عرصه‌های سیاسی و امنیتی است، ضمن آنکه از نیت غیر انسانی آمریکا برای بهره‌برداری سیاسی از واکسن پرده برداشت بار دیگر ادعای دروغ باز بودن مسیر فروش دارو در شرایط تحریم را نیز بر ملا کرد.

گسترش حضور آمریکا در این منطقه نشانه‌ای بر بی‌پایه بودن اظهارات رسمی پنتاگون درباره عدم حمایت از چاه‌های نفت در این منطقه است، به ویژه اینکه آمریکا در 30 ژوئیه 2020 قراردادی با شرکت نفتی «دلتا کرسنت انرژی» برای استخراج نفت از این منطقه امضا کرد که به تأیید کنگره هم رسید.

حضور نظامی ترکیه در سوریه، لیبی و آذربایجان با وجود صرف هزینه‌های مادی و انسانی قابل توجه دستاورد مناسبی معادل آنچه مورد نظر آنکارا بوده بدنبال نداشته و این کشور حتی در پرونده مداخله نظامی در قفقاز نیز در نهایت صحنه را به روسیه واگذار کرد.

آل‌سعود در یمن به عنوان مهمترین پرونده امنیت ملی این کشور، علیرغم استفاده از همه ابزارها از جمله تحریم سازمان ملل برای از بین بردن مقاومت مردم، نه تنها ذره‌ای موفق نشد بلکه با تشدید سازماندهی مقاومت مردمی روبرو شد که حاصل آن ظهور قدرتی سیاسی ـ نظامی به نام «انصارالله»است.

به دنبال تغییر برخی معادلات در فضای بین‌المللی و آغاز دوره‌ای جدید از نظم جهانی که دیگر در آن آمریکا، تک ابرقدرت و هژمون برتر نیست، بازی‌های رسانه‌ای غربی‌ها به دنبال ایجاد شکاف در بلوک‌های جدید قدرت است تا شاید بتواند مانع روند تسریع شده افول غرب بشود.