به دلیل محدودیت های رژیم، بحران انسانی و قحطی در نوار غزه به سطحی بی‌سابقه رسیده و گرسنگی، تشنگی، نبود دارو و تجهیزات پزشکی جان بسیاری از غیرنظامیان را گرفته است.

کدیور نوشت: «با توجه به مواضع پیش‌گفته جولانی در قبال اسرائیل، چرا رژیم صهیونیستی در حالی‌که هیچ تهدیدی از سوی رژیم جدید حاکم بر سوریه علیه اسرائیل وجود نداشت و سوریهٔ جولانی نسبت به اسرائیل در موضع تسلیم و تمکین کامل بود، به نهادهای حاکمیتی در دمشق حمله ‌کرد و با بمباران کاخ ریاست‌جمهوری، وزارت دفاع و ستاد کل ارتش، در عمل دولتی را هدف گرفت؟»

جمیله کدیور نوشت: «جنگ 12 روزه ایران و اسرائیل از زوایای گوناگون قابل تحلیل است، اما یکی از مهم‌ترین ابعاد آن، عملکرد نظامی ایران و خسارات سنگینی است که به زیرساخت‌ها، تأسیسات نظامی و اقتصادی رژیم صهیونیستی وارد شد؛ خساراتی که با وجود سانسور خبری گسترده، به‌تدریج ابعاد آن روشن شده است.»

کدیور نوشت: «ولی آیا واقعا هدف آمریکا از حمله روز یکشنبه نابودی تسلیحات هسته‌ای ایران بود؟ در شرایطی که نهادهای اطلاعاتی اش اعلام کرده بودند ایران هنوز تصمیمی برای ساخت بمب هسته‌ای نگرفته است، چرا آمریکا وارد جنگ شد؟»

کدیور نوشت: «مقامات اسرائیلی امیدوار بودند ظهور ابوشباب باعث ایجاد اختلافات عمیق در جامعه فلسطین شود و دوقطبی «مقاومت مشروع» در برابر «نیروهای مزدور» با جنگ داخلی فلسطینیان، به نفع اسرائیل بینجامد. با افشاگری لیبرمن و تائید نتانیاهو ظاهرا اختلافات مقامات اسرائیلی شدت یافته و باید منتظر آثار این رسوایی نشست.»

جمیله کدیور در یادداشتی در روزنامه اطلاعات نوشت: او زمانی سکاندار وزارت خارجه شد که ایران هم به لحاظ منطقه ای و هم به لحاظ بین المللی منزوی بود و با برخی کشورها روابط قطع یا پر تنش بود.مهمترین مؤلفه های کارنامه امیرعبداللهیان تلاش در حفظ اقتدار ایران، توازن در سیاست های منطقه ای و بین المللی، هماهنگی با سیستم و استفاده بهینه از ظرفیت های موجود بود.