وقتی سایه جنگ بر سر کشوری سنگینی می‌کند، مردم آن کشور ممکن است تصمیم‌‌‌هایی بگیرند که در شرایط عادی احتمال آن تصمیم‌‌‌ها اندک است. مثلا ممکن است سراغ خرید و ذخیره برخی اقلام غذایی و تبدیل دارایی‌‌‌های سرمایه‌‌‌ای به دارایی‌‌‌های نقدشونده و قابل حمل ‌‌بروند.

دعوت از ایران به خویشتنداری، باز گذاشتن دست اسرائیل برای ادامه عملیات‌های تروریستی است. در این سناریو، تهران در یک تله امنیتی قرار می‌گیرد: اگر واکنش نشان ندهد، بازدارندگی‌اش تضعیف می‌شود و اگر واکنش نشان دهد، دول غربی، مشروعیت بین‌المللی‌اش را زیر سؤال می‌برند. این وضعیت، نوعی «اخاذی دیپلماتیک» از سوی غرب است.

پس از یازده ماه جنگ در غزه تلفات سنگین نیروهای اسرائیلی، از بین رفتن میلیاردها دلار از اقتصاد اسرائیل و شکست در حذف رهبری حماس، نتانیاهو را مجبور به توقف جنگ نکرده است.

تارنمای آمریکایی هیل به بررسی سیاست‌های جنگ‌طلبانه نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در منطقه و افزایش تنش‌ها با ایران پرداخته و تصریح کرده است: تنها راهی که می‌تواند به ثبات بیشتر در منطقه منجر شود، توافق منطقه‌ای است اما نتانیاهو با ائتلاف افراطی فعلی خود نمی‌تواند با چنین اقدامی موافقت کند و در نهایت آمریکا را به مسیر خطرناکی در قبال ایران می‌کشاند.

مدیرکل صلح و امنیت بین‌المللی وزارت امور خارجه در نشست شورای وزیران امور خارجه سازمان همکاری اسلامی ضمن محکومیت جنایات اسرائیل در نوار غزه، تاکید کرد: رژیم صهیونیستی مانع اصلی دستیابی منطقه به ثبات و توسعه است.

نمایندگی جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل در باره زمان پاسخ تهران به رژیم اسرائیل در پی ترور اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس اعلام کرد: احتمالا پاسخ ایران در زمان، شرایط و به‌گونه‌ای خواهد بود که این رژیم کمترین احتمال را می‌دهد.

ابعاد درهم تنیده پاسخ ایران به ترور رئیس دفتر سیاسی حماس، از دیدگاه معاون پیشین عربی و آفریقایی وزارت امور خارجه، مهمترین دلیل پیچیدگی این پاسخ است و گرچه هدف اسرائیل از این اقدام، کشیدن فرش از زیرپای آتش‌بس بود اما در نهایت راه‌حل سحرآمیزی برای تل‌آویو در این بحران وجود ندارد و عقل استراتژیک ایران بهترین تصمیم را درباره پاسخ به ترور اتخاذ خواهد کرد.