هرچند شرایط اقتصادی و معیشتی، زندگی شهروندان را با دشواری‌های غیرقابل تحملی روبرو کرده ولی نمی‌توان وضعیت نابسامان اقتصادی امروز را فقط حاصل ناتوانی مدیران ارشد اقتصادی کابینه و حتی کل دولت دانست. با این توضیح، ضمن اقرار به وجود نابسامانی‌های معیشتی در کشور، ذیل گفتمان وفاق، نسخه‌ای جامع برای عبور از این شرایط دشوار نوشت.

انکار مشکلات و تنگناهای معیشتی، سیاستی مغایر با وفاق است؛ و تعلل در طراحی و اجرای برنامه‌های عاجل برای برون‌رفت از این تنگناها رفتاری خلاف منافع و امنیت ملی است. با اینهمه آنچه مهم است اعتراف به این واقعیت است که شرط هرگونه اصلاح و بهبودی در روندها، قبول وفاق به عنوان قاعده‌ی بازی است. اصرار بر استیضاح‌های پرتعداد، به نظر نمی‌رسد که با این قاعده همخوان باشد.

پشتیبانی نظری و رسانه ای از گفتمان تازه "وفاق ملی"، مشخصا متوجه نهادهای تبیینی است که شاخص ترین شان صداو سیما، مطبوعات و روزنامه ها، شبکه های اجتماعی، پایگاه های خبری، تریبون های مذهبی، و امامان جمعه و جماعات است. مادام که ظرفیت چنین نهادهای اثرگذاری برای پشتیبانی از رویکرد وفاق به کار گرفته نشود اقدام هماهنگ دولت و مجلس به طور کامل ثمربخش نخواهد بود.