رئیس جمهور گفت: سکوت مجامع بین‌المللی در قبال جنایات بی‌سابقه و ضدبشری رژیم صهیونیستی و حمایت برخی کشورهای غربی از این رژیم اقدامی مغایر با موازین بین‌المللی و مشوق تداوم جنایت و تهدید صلح و امنیت در منطقه و جهان است.

شروع به کار همزمان دولت چهاردهم و مجلس دوازدهم را می توان به فال نیک گرفت. اولین دستور کار جدی مجلس در مواجهه با دولت می تواند زمینه ساز و در حکم ریل گذاری برای یک همکاری مستمر 4 ساله باشد. شرایط خاص کشور مثل فقدان دو ماهه رئیس جمهوری و ماجراجویی های اخیر رژیم صهیونیستی نیز،رأی اعتماد و شروع به کار دولت در کمترین زمان ممکن را ضروری نموده است.

چند روز پیش بود که گفته شد، در دیدار پزشکیان با اصحاب رسانه، برخی از سخنرانان، از ضعف در تیم رسانه‌ای دولت سخن گفته‌اند.

رئیس‌جمهور با تاکید بر مواضع اصولی جمهوری اسلامی ایران در پرهیز از جنگ و ارتقای صلح و امنیت جهانی، اقدامات رژیم صهیونیستی در کشتار زنان و کودکان و همچنین اقدام جنایتکارانه این رژیم در ترور میهمان کشورمان را برخلاف همه اصول انسانی و قانونی دانست.

مسعود پزشکیان از لیست وزرای پیشنهادی به مجلس رونمایی کرد. انتشار این لیست واکنش‌های متعددی را در رسانه‌ها و فضای مجازی برانگیخت. برخی فعالان از ترکیب لیست راضی بودند و آن را متناسب با وعده‌های رئیس جمهور تشخیص دادند. با این حال، برخی هم منتقد لیست ارائه‌شده بودند. با ارائه این لیست، اعضای کلیدی تیم اقتصادی دولت تقریبا مشخص شده‌اند.

رئیس جمهور تلاش برای تشکیل کابینه فراجناحی و تمرکز بر ملاک‌های توانمندی،‌ تخصص و سوابق مرتبط افراد را از ویژگی‌های فهرست کابینه پیشنهادی به مجلس دانست و از همه نمایندگان مجلس و نخبگان کشور خواست دولت را در ادامه مسیر انتصاب مدیران و مسئولان دستگاه‌های اجرایی بر اساس ویژگی‌های بیان شده یاری کنند.

انگار تشتی آب سرد بر روی آنان ریخته باشند. انتظارشان بسیار بود و آنچه حاصل شد، بسیار اندک. پرسش اصلی این است که بسیاری از انتظارات نادرست بود؛ یا آنچه حاصل آمده است و متناسب با آن انتظار نمی‌نماید، باید به چالش کشید؟ به نظر می‌رسد هر دو سوی این معادله، نیازمند تجدیدنظر و نقد است.

اسامی وزرای پیشنهادی دولت مسعود پزشکیان، نهمین رئیس‌جمهور ایران روز یکشنبه 21 مرداد برای بررسی در مجلس و اخذ رأی اعتماد از نمایندگان به خانه ملت داده شد.

مقابله با فقر یکی از ادعاهای پرتکرار دولت‌های مختلف بوده است که همواره به عنوان یکی از اولویت‌های اصلی این دولت‌ها مطرح شده است. با‌این‌حال، متاسفانه عملکرد این شاخص مهم اقتصادی و اجتماعی نشان می‌دهد که توفیق زیادی در زمینه کاهش فقر حاصل نشده و به‌خصوص طی 10 سال اخیر از نظر کمیت و کیفیت عمق بیشتری نیز پیدا کرده است.