پنهان‌کاری، عدم شفافیت و بسنده کردن به ارایه اطلاعات آشکار که امکان پنهان سازی ندارد شیوه مرسوم اطلاع رسانی آمریکا در رابطه با موضوعات حساس به ویژه درباره اتفاقات نظامی ـ امنیتی است.

درباره چیستی، چرایی و چگونگی وقوع انفجار در ناو «بونهام ریچارد»، ظرف شب گذشته تاکنون گمانه‌های متعددی در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی بویژه فعالان این حوزه در آمریکا طرح شده و مورد بررسی قرار گرفته است، از این میان اما دست کم چهار فرضیه می‌تواند احتمال بیشتری داشته باشد.

طی ده روز گذشته علاوه بر فضاسازی رسانه‌های جریان اصلی وابسته به نظام سلطه، ده‌ها گزارش، مقاله، مصاحبه و... از سوی اندیشکده‌ها و مراکز مطالعاتی غربی و عبری برای اثبات واقعی بودن تهدیدات آمریکا و اسرائیل علیه ایران تولید و منتشر شد که نشان دهنده برنامه‌ای جامع و هماهنگ برای ایجاد رعب در افکار عمومی و اثرگذاری بر ساختار تصمیم‌گیری جمهوری اسلامی ایران است.

تلاش محور رسانه‌ای عبری ـ عربی برای ایجاد جنگ روانی و تحت الشعاع قرار دادن مخاطبین خود تماما در راستای فشار برای واکنش جمهوری اسلامی ایران و عدول از سیاست راهبردی صبر استراتژیک است تا بدین وسیله دست آمریکا را برای جلسه ارائه قطعنامه پیشنهادی این کشور در راستای تمدید مجدد تحریم تسلیحاتی ایران باز گذاشته و با آغاز نمودن یک جنگ ترامپ را برای فرار از سرنوشت خطرناک پیش رویش در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال جاری یاری نمایند.

ترامپ در موقعیتی قرار دارد که هرچه بگوید علیه او استفاده می‌شود. در رسانه‌ها شاهد پربازدید شدن کلیپ‌های قدیمی از ترامپ هستیم، کلیپ‌هایی که برای انتخابات 2016 و حرف‌های ترامپ در گردهمایی‌ها و میتینگ‌های انتخاباتی زده شده است، کلیپ‌هایی که حاوی مطالبی در خصوص اقلیت‌های نژادی و بحث‌های مربوط به مهاجران غیر‌قانونی است که ترامپ را با توجه به اتفاقات اخیر در ذهن مردم منفورتر می‌کند.

به صورت طبیعی اگر جامعه جهانی به مسئولیت خود برای برخورد سریع و قاطع در قبال فضاسازی‌ها و هنجارشکنی‌های خطرناک ذکر شده عمل ننماید و رویکردهای سیاسی بر الزامات حقوقی و امنیتی تفوق پیدا کند نمی‌توان انتظار داشت که این اقدامات در دایره سبک مغزی‌های رژیم صهیونیستی و ترامپ باقی بماند و تبدیل به رویه‌ای نگران کننده در سطح جهان تبدیل نشود.

شکست آمریکا در نشست شورای امنیت که نزد تحلیلگران مسائل بین الملل دلیلی دیگر بر انزوای ترامپ در عرصه بین المللی و عدم پذیرش یکجانبه‌گرایی آمریکا از سوی دیگر اعضاء شورای امنیت تلقی شد، واکنش‌های زیادی را در پی داشت، به گونه‌ای که «برایان هوک» و «مایک پمپئو» را به تکرار مواضع ایران‌هراسانه واداشت.

لید: مجموع اقدامات صورت گرفته از سوی سازمان ملل متحد و سازمان‌های تابعه آن همچون آژانس بین المللی انرژی اتمی، شورای حقوق بشر، شورای امنیت، صندوق بین المللی پول و... در قبال جمهوری اسلامی ایران و آمریکا این پیام مهم را برای جهانیان دارد که این سازمان‌ها هیچگونه استقلالی از خود ندارند.

رفتارهای دولت آمریکا در قبال اعتراضات ضدنژادپرستی طی هفته‌های گذشته نشان از سردرگمی آنها در مواجهه با چنین پدیده‌هایی دارد که از یک سو با سیاست مشت آهنین ورود کرده و از سوی دیگر با نمایش‌هایی چون نامگذاری اماکن به اسم سیاهپوستان، سعی در روتوش ماجرا دارد.

افتضاح ماجرا آنجاست که این پدیده‌ی سابقا پشت پرده، از سال 2010 با حکم دادگاه عالی آمریکا شمایلی قانونی به خود گرفت و عملا نقطه پایانی بر دموکراسی نیم‌بند آمریکایی شد، به گونه‌ای که می‌توان انتخاب «باراک اوباما» در 2012 و ترامپ در 2016 را محصول ایفای نقش موثر سوپرپک‌ها دانست.