وزیر خارجه ایران، با موضع‌گیری صریح درباره وضعیت سوریه اعلام کرد که ایران در حال حاضر با دولت فعلی سوریه ارتباطی ندارد و عجله‌ای برای برقراری آن نیز ندارد. او تحولات این کشور را نگران‌کننده خواند و بر لزوم خواست دولت سوریه برای صلح تأکید کرد.

در حالی که سوریه درگیر معادلات پیچیده داخلی و منطقه‌ای است، ابومحمد الجولانی، سرکرده تحریرالشام، در تلاش است تا خود را به‌عنوان یک بازیگر سیاسی مشروع معرفی کند. اما در پشت این تحرکات، پروژه‌ای خطرناک برای تغییر ترکیب جمعیتی، سرکوب مخالفان و هماهنگی پنهانی با برخی قدرت‌های خارجی دیده می‌شود؛ روندی که می‌تواند مسیر آینده سوریه را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار دهد.

پس از سال‌ها جنگ و ویرانی، سوریه وارد مرحله‌ای تازه از تحولات سیاسی شده که بازیگران منطقه‌ای را وادار به رقابت برای نفوذ در این کشور کرده است. عربستان سعودی، امارات و مصر تلاش می‌کنند از افزایش قدرت گروه‌های اسلام‌گرای وابسته به اخوان‌المسلمین در سوریه جلوگیری کنند، در حالی که ترکیه و قطر از حامیان اصلی این جریان هستند.

تحولات اخیر سوریه، معادلات ژئوپلیتیکی غرب آسیا را دستخوش تغییرات اساسی کرده است. انتصاب احمد الشرع‌(الجولانی) به ریاست‌جمهوری سوریه و سفر امیر قطر به دمشق، اولین نشانه‌های رسمی از مشروعیت‌بخشی به حکومت جدید این کشور است. در همین حال، سفر الجولانی به عربستان، نشان می‌دهد که ریاض نیز قصد دارد در این نظم جدید، جایگاه خود را تثبیت کند.

وزیران خارجه کشورهای آلمان و فرانسه برای دیدار و گفت‌وگو با الجولانی وارد به دمشق شدند.

اسرائیل بدون هیچ هدف راهبردی مشخصی و بدون افق بلند مدتی و از آن مهم‌تر بدون مطلع کردن جامعه اسرائیل در حال اشغال هر چه بیشتر خاک سوریه است.

حاکمان جدید سوریه فعالیت‌های خود را با تمرکز بر سه حوزه امنیت، مشروعیت‌سازی و اقتصاد آغاز کرده‌اند. آن‌ها با تکیه بر حمایت حامیان منطقه‌ای، تلاش می‌کنند تا با برقراری امنیت و اجرای اصلاحات اقتصادی، جایگاه خود را در سطح منطقه و عرصه بین‌المللی تثبیت کنند.

سیدعباس عراقچی و هاکان فیدان در حاشیه نشست وزیران سازمان هشت کشور اسلامی در حال توسعه دی 8 که در شهر قاهره مصر در حال برگزاری است، دیدار کردند.

رئیس‌جمهور مصر و پادشاه بحرین تلفنی درباره آخرین وضعیت در نوار غزه، لبنان و سوریه گفت‌وگو کردند.

رسانه‌های غربی با مطرح کردن دو سناریوی «افغانستانی‌سازی» و «لیبیایی‌سازی» سوریه، سعی در توجیه دخالت‌های خود دارند؛ اما این ادعاها پوششی بر واقعیت‌های تلخی است که ریشه در مداخلات و سیاست‌های سلطه‌جویانه غرب دارد.