در روزهای حساس حمله نظامی به ایران، برخی چهره‌ها به‌جای همدلی ملی، گرفتار مردم‌ستیزی و انحصارطلبی شدند؛ گروهی قربانیان را سزاوار مرگ دانستند و گروهی میدان دفاع را تحقیر کردند. این دوگانه خطرناک، اخلاق را به چالش کشید.

در بحبوحه این نبرد پیچیده که از نطنز و فردو تا حیفا و تل‌آویو امتداد یافت، تهران تلاش کرد تا با ترکیب خرد راهبردی، بازدارندگی فعال و پاسخ هدفمند، مسیر یک «آتش‌بس از موضع اقتدار» را ترسیم کند؛ مسیری که نقطه اوج آن را می‌توان در حمله کم‌سابقه به پایگاه آمریکایی العدید در قطر دید، اقدامی که وزن راهبردی تهران را در محاسبات آتش‌بس به‌شدت افزایش داد.

جنگ امروز، جنگ روایت‌هاست. رسانه‌ها باید با نگاهی استراتژیک، منسجم و با استفاده از ظرفیت‌های نوین رسانه‌ای در کنار جبهه دفاعی کشور ایفای نقش کنند. هر رسانه امروز، یک سنگر است. آنها باید بدون بزرگ‌نمایی یا کوچک‌انگاری، روایتی بومی و واقعی و البته سنجیده از میدان نبرد با دشمن متجاوز بسازند.