غرب با تکنیک رسانه‌ای دروغ بزرگ، به‌دنبال جوسازی‌های بین‌المللی علیه ایران به عنوان کشوری مستحق فشار بوده و با بزرگ‌نماییِ آنچه در مدارس ایران روی داده ابعاد جدیدی از تحرکات بین‌المللی علیه ایران در قالب فشار حداکثری را آغاز کرده است.

طی ماه‌های اخیر برخی کمبودهای سوال برانگیز مواد اولیه و گرانی‌های افسار گسیخته در حالی که کالا در کشور وجود دارد نیز موجب شد که فضای روانی ناشی از نتایج انتخابات آمریکا بر اقتصاد کشور تشدید شده و تاثیرگذاری مناسبات خارجی بر اقتصاد داخلی را به شکلی غیرواقعی به اذهان عمومی تحمیل کند.

«وندی شرمن» دیپلمات و مذاکره‌کننده ارشد تیم اوباما در مذاکرات هسته‌ای در قامت یک مشاور با تجربه توصیه‌هایی به تیم «بایدن ـ هریس» در خصوص ایران کرده که هرگونه تردیدی درباره تداوم راهبرد «فشار حداکثری» با رویکرد «اجماع‌سازی» را از بین می‌برد.

فلسفه «فشار حداکثری» ترامپ همان چیزی است که بایدن در «فشار هوشمند» دنبال می‌کند و آن تسلیم ایران به مذاکره مجدد و دادن امتیازات بیشتر (عقب‌نشینی از منافع ملی) است با این تفاوت که رفتار یکجانبه‌گرایانه ترامپ قدرت اجماع‌سازی علیه ایران را در فضای بین‌المللی از کاخ سفید سلب کرد اما سابقه دموکرات‌ها نشان می‌دهد که آنها این قدرت را دارند.